میانا| اخبار میانه| شهرستان میانه|شهر میانه|میانا میانا| اخبار میانه | شهرستان میانه| میانه
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میانا، در یکی از زیباترین روزهای سال ۱۳۴۶در روستای «کلان» ازتوابع میانه درخانه ای پر از صفا و صمیمیت و با اصالت و متدین، نوزادی چشم به جهان گشود که عمق نگاه کودکانه اش،حاکی از روح بلندش و معصومیت زیبایی بود که در چهره اش موج می زد.
آری ! او «شهیدشمسعلی ولی پورکلانی» است که از دامنه های ایثار، با دو بال عشق بر راز قله بندگی ایستاد تا خضوع خویش را با پیکری-خونین به آسمانیان نشان دهد.
پس از گذراندن ایام کودکی راهی مدرسه شد دروس ابتدایی را در زادگاهش به پایان رساند و دروس راهنمایی را در یکی از روستاهای همجوار گذراند، سپس برای ادامه تحصیل به میانه رفت و تحصیلات خود را تاپایان دوره دبیرستان با موفقیت پشت سرنهاد. درپایگاه بسیج و انجمن اسلامی مدرسه شرکت فعال داشت.
او در دفتر حزب جمهوری اسلامی درشهرستان میانه دلسوزانه مشغول خدمت شده با شروع جنگ تحمیلی، آن هنگام که بانگ الریل جنگ، به صدا در آمد و یاران خالص را برای نبردی جوانمردانه فرا خواند، شمسعلی نیز این ندا را لبیک گفت در ۱۳۶۵/۰۱/۳۰ راهی جبهه های نور علیه ظلمت شد.
بعد از سه ماه جهاد مخلصانه در راه خدا راه مقدس حوزه را برگزید، تا با فراگیری علوم ناب اهل بیت (ع) و جرعه نوشی از دریای بیکران فقه جعفری خود را به خیمه گاه ولی عصر (عج) نزدیک تر بیند. دروس حوزوی را در مدرسه علمیه حضرت ولی عصر(عج) تبریز آغاز نمود.
بعد از سه ماه تحصیل درحوزه وظیفه اش را که جلب رضایت مولایش مهدی (س) بود، در این دید که قدم به وادی عشق و جانبازی گذارد بنابراین در ۷/۱۰/۶۵ به خیل مجادان در راه خدا پیوست و در دسته آر پی جی، در عملیات مهم کربلای ۵ حضور پیدا کرد. سر انجام این سرباز عاشق و فداکار امام زمان (عج) در ۲۱/۱۰/۱۳۶۵ در سرزمین مقدس شلمچه (عملیات کربلای۵) مولایش مهدی (عج) را عاشقانه صدا زد و سر در دامان مولایش، شربت شیرین شهادت نوشید و به خیل حسینیان پیوست. روحش در جوار اولیاء الهی متنعم باد.
شمسعلی ولی پور کلانی سلام و درود خدا بر شما ای شهیدان عاشق، که بیعت خود را با نایب امام زمان (عج) کامل نمودیدوبه ماواماندگان،درس شهامت دادید،یاد و انفاس قدسی شما است که در جامعه، معنویت و پوایی و روحیه آزادگی وظلم ستیزی می دهد، بلند با دنامتان! جاودانه باد، یادتان. قطرات اشکتان، آیینه ای بود «شهیدنما» با کف خیس سنگر، عطر خویش را مدیون گریه های شما است و جبهه، در معنویت خویش وا مدار روح عرفانی شما است.
